Bakış Açısı / utku varlık

FRAC - Fransız Kültür Bakanlığına bağlı 23 bölgenin Çağdaş Sanat müzeleri ve fon'u; şimdiye dek 5700 sanatçıdan satın alınan 30.000 eser, her yı 500 sergi, 1300 action, tartışma ve "şamata" benim deyişimle! Blog'da "Öttüğüm Düdük" te Frac'ı anlatmıştım; hiçbir ön  yargı gütmeden satın alınan contemporary eserlerin depolarda "autodetruction" la eriyip, yapışıp yok olurken; mediatik anlamda kimsenin bunu eleştirememesi, "..ben anlamam dediklerine göre çağımızın sanatıymış..." gibi saptamalar sonuncunda, ortada dönen paradan kimse hesap sormaması, buna aracılık eden galeriler, müze danışmanları, kürötörle ve tüm değnekçilere yıllardır önemli bir "rand" sağlamıştır! İşte yukarıda, ağzımızı bozmadan türkçeye çevirdiğimizde: "...canınızı sıkmak için elimden geleni yapıyorum!" diyen sanatçı: ressam Philippe Mayaux, işlerini Frac'a bolca satan bence hiç önemsiz biri, biliyorum ki onu bu raya oturtan galerici Herv

Yakında ölümü beklenen "ART CONTEMPORAINE" üstüne Pierre Lamaire'in yazdığı çok ilginç bir roman "L'ART DES INTERSTICES" kanımca türkçeye çevrilmedi; bence çevrilmesin çünkü biliyorum kimleri rahatsız edeceğini. Dünyada da öyle, bir moda: parasını nereye transfer edeceğini bilmeyen milyarderler, parasını aklamak isteyen bankerler ve de komplekslerine yatırım arayan snop bir sınıfın, öncelikle kültürü politikanın rayına oturtup, modern müzeler, galeriler, tarihi mekanları babalarının malı gibi bu anlamsızlığa açıp, çağımızın sanatı yapmışlar. Bir "sunami" misali örneğin Paris'de ünlü pentür galerilerini de götürdükten sonra yalnız milyarderlerin fondation'larında "her şey sanat olabilir; bununla kafamızı yormayalım" sloganıyla sanatı yönetiyor. Sanat cıvımaya "undergraund" markasıyla 60 yıllarında, bir galerici İrving Blum, Washington National Gallery'de Andy Warhol'un  30 tablosu "Campbell Domates Çorb

Dostum Ali Hatemi'nin dün alıp duvarına astığı bu tablonun ( 2007 ) çok ilginç bir öyküsü var: Victor Hugo'nun şiirlerini - bence düz yazı - "CONTEMPLATIONu okuduğumda, kendime sordum: bakıyoruz ama görüyor muyuz? O uzak belki çok yakın, farkında mıyız? Artık düş görüyor muyuz? İşte kendime sorular sorarken, bir not defteri misali; bir sürü "meteor" bu tuvalin üstüne düştü, garip! Trajectoire du réve 2007 DÜŞ YÖRÜNGESİ Tüm yaşantımda geceleri çıkıp dolaştığım peysajlar, o erken yıllarda beni etkileyen ressamların düş kentleri ve de "nocturn" dür. Yine büyücü ay ışığıdır, silüetlerin ve bizi çağıran "hiç gidilmeyen denizlerin" ufuk çizgisi; kaçmak, çekip gitmek, kurtulmak, bilmiyorum beni çağıran o fısıltı bugün bile kulağımda. Ne yazık dilimizde bazı sözcükler öteki dillerden çeviride anlamsız kalıyor; contemplation: bir şeyi hayranlıkla izlemek, oturup ona uzun bakmak vs. olsa da, sözcüğün "tinsel" anlamını veremiyor. Bu s