Bakış Açısı / utku varlık

Bankaya girdiğimde fazla beklemedim; danıştığım genç memur sorularımı yanıtlarken Paris'de oturduğumu öğrendiğinde ne iş yaptığımı sordu, ressamım deyince gözlerindeki bir ışıldamayla konumuz resme yöneldi. Genellikle doktorlar çok ilgilidir resimle; çok az doktor gördüm bana soru sormayan, deneyimlidir bu konuda; banka memuru daha ağzını açmadan bir hafta önce yaptığım serginin kataloğunu önüne koydum. Önce şaşırdı, belli ki cuma sabahı 11 de böyle bir adamın karşısına çıkacağını düşünmemişti. Kataloğu iki kez karıştırıp; ben de çok seviyordum resmi ama ..ne yapalım kadermiş.. şaşırmıştım ne kaderi, peki kaderle ne ilgisi var resim yapmanın soruma yanıtı hem düşündürücü hem de hüzünlüydü: "..orta okuldaydım, resim dersi öğretmenimiz sınıfa hayalden bir doğa tasviri çizip boyayın demişti; ben de "pembe bulutlar " boyadım. Ödevi verdiğimizde öğretmen önce bir süre resme baktı ve benimkini ötekilerden ayırdı; şaşkındım, beğenisini nasıl anlatacak diye meraklanıyorum. Y

Ankara sergisine gitmeden bir kaç gün İstanbul ; hüzünlü ama geriye kalan bazı dostlar, masalar, kitapcılar; ve bir kitap: "Leylim leylim" - Ahmet Arif'den Leyla Erbil'e mektuplar, 1954 - 1959 süresince yazılmış ama ne yazık Leyla Erbil'in yazdıkları bulunamamış. Önceleri bunların yayınlanmasına karşı çıkan Leyla Erbil, ölümüne yakın kabul ediyor, normal; herkes daha sonları yaşantılarını kurup, başkalarıyla paylaştıklarında, aşktan paramparça, sürgünlerdeki bir ses ters de anlaşılabilirdi. Aşk her zaman bir tabu, nereye gelirsek gelelim, sevmek; bilinmez bir yasak, hep saklanır nedense! Ahmet Arif sürgünde, düşünün o yılları, o Anadolu'yu, parasızlığı, tümüyle lanetlenmiş bu yazar, çizer, üniversite frofesörlerine kadar kimin niçin hanki nedenle! Burada duruyorum; absürt bir soru; bugün de aynen belki de daha acımasız hapishaneleri doldurmuşsak bence bir yazgı, karabasan çökmüş üstümüze         Yangınlar, kahpe fakları,         Korku çığları.         Ve ir