Bakış Açısı / utku varlık

Haluk ÖNER İnsanlığın girmiş olduğu değişim süreci ve bu sürecin hızı bireysel, toplumsal ve sanatsal alandaki bütün dinamiklerin birbirini beslediği, desteklediği bütünlüklü akışın birer parçasıdır. Hızlı değişim sürecinin Rönesans, Reform, Sanayi İnkılâbı, Fransız İhtilali gibi durakları tek başına toplumsal bir hareketliliğin görünür hamleleri değildir. İnsanlık tarihinin değişim sürecine girdiği bu hareketlilikler varlığını sanatta, gündelik yaşamda, politikada da göstermiştir. Bilhassa 19. yüzyılın başından beri sanat, akımlar merkezli bir mecradan ilerleme sürecinde olduğu için, sanat disiplinlerinin birlikteliği ya da farklı disiplinlerin benzer metaforlarla kendini ifade etmesi eş zamanlı bir seyir izlemiştir. Realizm, Sürrealizm, Empresyonizm gibi akımlar etkili oldukları dönemlerde sanat ortamının oluşmasını sağlayan atmosferi yaratabilmiştir. Bütün sanat disiplinleri bu akımların temsilini bazen birbirini destekleyecek kimi zaman birbirini etkileyecek biçimde üstlenmişti

Dengemiz nasıl bozuldu, bilmiyorum ama gün geçmiyor Paris'de sanatın üst yüzeyinde bizi yıkamak adına "contemporary mafiasının" yaptığı etkinlerinleri izlemeye kalkarsanız yorulursunuz! Eskiden sanatı yönetenler genellikle meydanı başkalarına bırakırlardı; kültür bakanları, müze yöneticileri, kürotörler, ünlü galeriler ve de basın. Dada'yı, kübistleri, Picasso'yu giderek "modern"i vs. giderek 20. yüzyıl sanat  tarihini "alnımıza yazanlar" pentüre değer biçenler ve pazarlayanlar genellikle tablo satıcıları ve de onlarla çalışan ( complice/işbirlikci ) ünlü eleştirmenler, sanat tarihçileriydi;  kolleksiyonerleri görmezdik çünkü zenginlik, para bugünkü gibi sergilenmezdi, genellikle musevillerin ilgi alanında olan sanat ticareti, ikinci dünya savaşıyla el değiştirdi; onların kolleksiyon ve sanatsal tüm varlıkları önce Almanlar tarafından talan edilirken, çok önemli para ve beyin göçü sanatın çekin alanını Amerika'ya yönlendirdi. Bu aşırı ze