Bakış Açısı / utku varlık

 

 

  1 - Uzun yıllardır Paris'te yaşıyorsunuz. -Türkiye'yi özlüyor musunuz? Simon Signoret’in anı kitabının adıdır: “Nostalji eskisi gibi değil” ve de gerçek! Artı kolay ulatışım ve iletişim hayali ters-yüz etti, ufuk çizgisini geçtik: hiç bir şey’e şaşırmıyoruz! İki yıl olmuş, virüs nedeniyle Bozlu Sanat Galerisinde açılan sergimin bir hafta sonra atar -topar kapanıp son uçakla Paris’e dönüşümüz; sonuç malûm! Sonrası da Oktay Akbal’ın bir kitabının adına benzedi: “ Sonra Ekmekller Bozuldu”! 2 - Sanatın Türkiye'nin toplumsal ve ekonomik değişimindeki rolünü nasıl buluyorsunuz? Bu soruyu “kuantum fiziğiyle” bile çözemeyiz,; sanat, toplum ve ekonomi, aralarında nasıl bir “alternatif” yarattıklarını özellikle ülkemizde bir meçhul! “Contemporary” etiketiyle başka bir kapıdan girerken, galeri ve sergi varoluşunu yitiren sanat, daha çok pentür, özenme adına bir takım “snop” fuarlarla parası olan bir çevrenin ilgisini çekiyor. 70 yıllarında resmin bir “meta” oluşu - daha önce bir res