Bakış Açısı / utku varlık

Hongkong galerilerinde bu kez pentürden daha çok fotoğraf sergisi vardı, nedendir bilinmez! Belki daha iyi böylesi; geçen kez, üstünkörü boyanmış, aceleye gelmiş tuvallerin ünlü ressamlarına gereken gönderiyi yapmıştım. Ne zamandır "Art Basel " buraya da bulaştı, kendi "lobisini" de paranın çekimine yönelik bir seçim endişesiyle, bu pazarı kontrol etmek görevini üstlenmiş, ama Çin'i "manupulé" etmek öyle kolay değil üstelik burası daha zor. Bu snop alışverişin dışında; "Sundaram Tagore Galery'de" Salgado'nun fotoğraflarına tekrar baktım; 8 yıl, 30 gezi ve de 245 image, "Genesis" adıyla fotoğrafcının bir retrospektivini oluşturuyor, sonuç çarpıcı ve düşündürücü! Serra Pelada Ülkesi Brezil'yada tarım ekonomisi okuyup, Paris'de bu konuda doktora yapan Salgado, 1971 yılına kadar Londra'da çalışıyor. Daha sonra fotoğrafa yöneldiğinde Sygma, Gamma, Magnum gibi ünlü fotoğraf ajanslarında fotoğraflarını

2008 de Fransa "Arles karşılaşmaları" fotoğraf günlerinde Güney Afrikalı genç bir fotoğrafcı alışılmışlığı bozdu. Fotoğraf her türlü çekilebilir ama onun, sinemaya özgü, her karenin bir senaryosu böylesine yazmak görülmemişti. Üçüncü dünya ve onun geopolitique labirendinde çürüyen toplumlar; insana dair kendiliğinden büyüyen bir kanser gibi kabullendiğimiz işsizlik, yanlızlık ve açlık; Pieter Hugo'nun gözünde bana korkuyu anlatıyor siz ne düşünürseniz düşünün ben korkuyorum. NOLLYWOOD No man's land  yani o peyzaj tek başına can çekişiyor, tükettik doğayı, buradan çekip gitmek; göç mü ama nereye, altında kıvrılıp kaldığın ağaç gibi hiç bir yere gidemezsin. Green Point Common/Cape Town Her imge instantane ama anlatıma gelince; yok ettiğimiz her şey bir gün geriye dönecek, bu yoksulluğun kenar mahalleri yeşerecek, ölenler sevdiklerine dönecekler. The Hyena And Other Men Düşümde nedense olmadık mekanlarda dolaşırım; kaçmak daha doğrusu, kork

Paul César Hellu/Mavi Türbanlı Kız/Cohou müzesi Vanne Bir gün Fransa'da dolaşırken, Vanne kentinin mütavazi müzesinde gözüme ilişen ufak bir tuval, beni olmadık bir işleve götürdü; ressamını iyi tanımadığım için ve de yeterli bir müze kataloğu olmaması nedeniyle, müze yöneticesini bulup, merakımın nedeni olan bu tuvalin kartpostalının olmaması ve de taşra müzelerinin yalnızlığından konuştuktan sonra mondain bir ressam Paul César Hellu'yu daha iyi değerlendirdim. oysa genelde ilgilendiğim bir ressam değildi ama bir tek tuval bile; aynanın içinde geçip, ressamı değerlendirmek  için yeterli bir pasaporttur. Bu ufak tuval bana hep düşlediğim; müzelerden ufak bir tuvalle çıkmak ya da bütünde kendini savunamayan bir tuvalin, sevdiğim bir detayını kesmek gibi içimde kalmış, bir "fantasme" tekrar yaşattı. Genellikle Louvre müzesinin davasa salonlarında asılı çok büyük boyutlu tuvallerden, ufak boyut bir sürü detay; ressamını gerçekten temsil edecek kaliteyi kanıtlamak. N