 |
| Today Art Museum Shanghai - mimar Wang Hui |
Çin adına benim merak alanım daha çok "çağdaş çin sanatı" adına batıda kulaktan kulağa söylenen; "parayı veren düdüğü çalar" misali, orada anlatılanla buradaki paradoksu görmekti. Eğer sanat bir "spekülasyon" sa; onu müzelerin derinliklerinde aramayalım, kendi vitrinini sizin önünüze getirecektir. Örneğin Shanghai Today Art Museum, kendi geleneksel mimarisine gönderi yapan bu çağdaş mimarinin en şaşırtıcı örneklerinden biri, içini gezdikten sonra bir "anıt-mezar" olarak tanımladım; bu yapının görkemli albenisi dışta bir şok yaratsa da; içinde devasa mekanların müzeye dönüştürülmesi becerilememiş. Büyük panolara - büyük tuvaller- ; ısmarlama ve gereksiz, ufak boyutları içeren sergiler espace'da siliniyor, görülmüyor. Katlar arasında uyumsuzluk, bir sergiden ötekine gidişte çoğu kez çince etiketlerden bir şey anlamak çok güç, uzun yürüyüşlerden sonra, zorla bulduğunuz asansörler tıklım tıklım dolu. Bu mekanı sürekli doldurmak olanaksız, ilk girişte Rubens ve okulu sergisi vardı, görmedim, buraya kadar gelmişken!
 |
| M50 sanatcı mahallesi- BEİJİNG |
Günümüzde sanata hücum hystérie'sinin yeni bir örneği; 50 yıllarınından kalma ve de uzun bir süredir terkedilmiş, doğu Alman çıkışlı bir metal fabrikasının, 24.000 hektarlık alanına ve de onun çevresindeki tüm yıkıntıların içinde oturulabilecek alanlara galeriler, atölyeler, butikler, restaurantlar yani" utopique bir biosphere" ve de batıda kendinden en çok söz ettiren mekanlardan biri.
Dünyada günden güne, mediatik, durmadan meraklı çeken, bazı batı galerilerinin de olduğu M50, yeni bir mahalle, bir sanat mekanı. Gördükten sonra kanımca, bir gün içinde olduğu fabrika gibi yorulacaktır. Burada söz ettiğim "sanatın" altını çiziyorum; ciddi bir sergi dışında beni şaşırtan bir şey olmadı; grafitti misali hızlı boyanmış tuvaller, herşey sanat olabilir misali bir saptırma! Tüm turistik "gadget", turistik eğlence.
 |
| M50 de sanat trafiği |
Çin sanat konusunda her zaman duyarlı, demek değil ki bu liberalizm sürecinin bir taşkınlığı ya da batıya benzemenin başka bir örneği. Paris, Cité des Art İnternational'de en fazla atölye sayısı Çin'di, yıllardır kendi sanatcılarını oraya gönderip, batıyla eşleştirmek istediler, oysa Mao yönetiminin olduğu yıllar, yapılan resim tekdüze gerçekci, politik ya da geleneksel peyzaj türü bir takım esintilerdi. İngiliz çağdaş sanat politikasını yöneten "intelligentsia" ; Sotbey's, Christy's, Charles Saatçi vs. Çin'in paraca genleşmesinin yanı sıra karşılıklı pazarın daha bereketli olacağını gösterdiler bu da yeni kurulan bir modern sanat müzesi her iki tarafın cotemporary sanatcılarını almak durumundaydı. İki yıl arayla FİAC sanat fuarında çinli artistler tanıtıldı ve nedense bir süre sonra kolleksiyonlara, müzelere yani konuya girdiler, galiba 2005 yılları olsa gerek, fazla da olmasa hala sürüyor, fiatla da ona göre artıyor. İngiliz'ler biliyorlar ki; artık paranın tek yolu sanat yatırımı, giderek Dubai'yi sanat merkezi yapan yetenek Çin'de çok fazlasını bulmuştu.
 |
| MoCA Shanghai |
MoCA Shanghai bir çeşit Paris'deki Palais de Tokyo; yani her türlü performance ve tendance'a açık, bir nevi gençleri yıkamak, sanat özgürdür misali. Çeşitli katlarda video-art, installation ve de tematik bir sergi MonaLisa konusu "Youth Art Project" adına sunulmuştu.
 |
| Tang Tang - Dong Dong Lisa |
 |
| MoCA Shanghai |
Bu konuda bence büyük bir doymuşluk taşınıyor, giderek sirk'lerin demode olması gibi bizi yormaya başladı, galiba insanın kendi içine dönme yolculuğunun başlaması yakındır.
Art Beijing batıdaki sanat fuarlarına benzetilmek istenen ama daha onların önemli galerilerini ve de patronlarını şimdilik çekemeyen bir fuar gibi gözüktü. Contemporary son olarak HongKong'u seçti; düşünebiliyor musunuz? Ünlü bir galeri patronunun Paris'den Bale'e sonra Miami'ye ve de son uçakla HongKong'a koşturmasını. Bilmiyorum ama ben bazen yanlızlığımı özlüyorum!
Yorumlar
Yorum Gönder