OPERADA REZALET
Bugün okuduğum “contemporary” adına yeni bir skandal bu konuda en hoşgörülü Fransız’ları bile sinirlendirdi; Paris’in tarihi operası “Palais Garnier”in 350. yaşgününü kutlaması, Fransız çağdaş sanatçısı Claude Leveque’in operanın ünlü merdivenine, pırıltılı iki devasa traktör lastiği asarak yaptığı “installation” - Saturnale Diademe - kültür bakanlığının bir FRAC adına bir siparişi!
Tarihi mekanlara: Versaille Sarayı, Louvre Müzesi, Grande Palais vs. Contemporary adına sergiler, performance, installation olarak “müdahale etme” Blog’umda her kez yazdığım gibi büyük skandal olarak yargılandığında nedense her kez kültür ve sanat adına konulan sansür bu eleştirileri fazla ileriye götürmedi. Çok güçlü Contemporary Lobisi’nin kimseye hesap vermesi düşünülemez; sorulan niçin 350 yıllık bir opera’ya bu kadar ilgisiz ve kitsch, komik ve enayice yapılan, kiminle dalga geçmek?
Biliyorum bu dangalak dışa vuruşlar, sanatı buraya kadar getiren çağa özgü bir can sıkıntısı ve de can çekişmekte. Sanatın öğrenimine özgü hiç bir bilgi gerektirmediği için ve de onu yargılamaya dönük bir argüman olmadığı için biennaller olarak kolayca export edilerek ülkemizi bile bu oyuna soktular! Bizim bu oyuna girişimiz yine bize özgü bir kompleks; İstanbul Biennali olarak hala sürüyor. Unutmayalım bu “installation”a özgü benzerleri Ayasofya müzesi, Aya İrina Kilisesi, Yerebatan Sarayı vs. yapıldı, kimse de ağzını açamadı!
Tarihi mekanlara: Versaille Sarayı, Louvre Müzesi, Grande Palais vs. Contemporary adına sergiler, performance, installation olarak “müdahale etme” Blog’umda her kez yazdığım gibi büyük skandal olarak yargılandığında nedense her kez kültür ve sanat adına konulan sansür bu eleştirileri fazla ileriye götürmedi. Çok güçlü Contemporary Lobisi’nin kimseye hesap vermesi düşünülemez; sorulan niçin 350 yıllık bir opera’ya bu kadar ilgisiz ve kitsch, komik ve enayice yapılan, kiminle dalga geçmek?
Biliyorum bu dangalak dışa vuruşlar, sanatı buraya kadar getiren çağa özgü bir can sıkıntısı ve de can çekişmekte. Sanatın öğrenimine özgü hiç bir bilgi gerektirmediği için ve de onu yargılamaya dönük bir argüman olmadığı için biennaller olarak kolayca export edilerek ülkemizi bile bu oyuna soktular! Bizim bu oyuna girişimiz yine bize özgü bir kompleks; İstanbul Biennali olarak hala sürüyor. Unutmayalım bu “installation”a özgü benzerleri Ayasofya müzesi, Aya İrina Kilisesi, Yerebatan Sarayı vs. yapıldı, kimse de ağzını açamadı!
Yorumlar
Yorum Gönder