ANXIOGENE

FIAC 2012


Her yıl Ekim ayında giderek sergileyeni , alıcısı , görücüsü de tahammül sınırlarını aşarak "snop " bir show  , attraction , sirk den de öte çağımıza mal edilmek istenen bu zevksizlik fuarı benim ilgimi şöyle çekiyor ; "çirkinlik" nasıl olur da bu denli bulaşıcı olabilir ? Bunun sanat olduğuna inananların dialectique bir açılımları , beğenileri niçin sığlaşmıştır , en önemlisi de gördüğüm kadar kimse bunu yadsımıyor ; kendilerine yönelttikleri tek yanıt , "..belki anlamıyorum ! "


Sanat ; insanın içe dönük bir ayna dan yansıması olarak yüzyıllardır arıtılmış , varabileceği en üst düzeyde kendi "varoluşunun" bir tanımıdır . Öncelikle estetik kaygılarımız " güzel " e ve de onun moral  sınırlarında gezinirken nasıl olur da "banalisation" içerik olarak müzelere girer ?

L'origine de la guerre / Orlan
Uzun bir süredir , bu tür "contemporary'de" amaç kendi içindeki "rahatsızlık" daha doğrusu psychique sapmaları odak olarak seçmektir , fotoğrafın teknik aşamasındaki olağanüstü kolaylık , yaratma dan daha çok üretme , nasıl olursa olsun , kimsenin sorunu değil  çünkü bu "şamata" için fazla bir kültür ,bilgi , teknik gerekmiyor . Örneğin kendi vücudunu , yüzünü kesip , biçip ve de bunu sergileyen Orlan gibi ruh hastalarının yanı sıra sergilenen işlerin çoğunda izlenile "klinik bir vaka " teşhisi çok doğrudur.

Cindy Scherman / Untitled

Cindy Scherman'nın çağın en gözde sanatçısı olarak 450 bin dolara satılan bu fotoğrafını önce gelip alamayanların sukut-i hayale uğramalarını da burada belirteyim.

Paul Mc Carthy / George Bush
Domuzla çiftleşen  Bush , karikatür misali yine contemporary'nin şöhretlerinden Paul Mc Carthy'nin ve de ederi 2 milyon dolar.

Vincent Olinet / After the Waves
Anish Kapoor
Fuarla ilgili beni şaşırtan en ilginç olay , televizyonda gördüğüm bir roportaj ; Boliviya'dan gelmiş bir kolleksiyonerin Anish Kapoor'un bu eseri önünde söyledikleri , daha çok yakınmasıydı , elinde yalnız 50 bin doları olduğunu ve de ne yazık bu eserin fiatının da 500 bin sterlin olması , açılış süresince bir mucize beklediğini , daha sonra da eserin çoktan satıldığını öğrendiğinde ki pişmanlığıydı.

Jaume Plensa / İstanbul Blues - Galeri Lelong
Bu kez Fiac kendi duvarlarının dışına çıkmıştı ; kentin meydanlarında , değişik müze , parklara da heykelimsi işler serpiltirilmişti . Bu arada Vandome meydanında Jaune Plensa'nın " İstanbul Blues ",
notalardan oluşmuş işi de bana, bir zamanlar İstanbul'u heykellerle donatmak isteyen belediyenin Gürdal Duyar'a ısmarladığı ve de konulduktan iki gün sonra kırılan "Güzel İstanbul" heykelini anımsattı.

Yorumlar

  1. bir is adami olsaydim, fiyati zamanla daha da yukselecek ve kar getirecek olan 50 bin dolarlik ticaret urununu alamadigim icin ben de uzulurdum. koleksiyoner ne urunun estetigine ne anlamina bakmis olmali. Onun icin anish kapoor olmasi yeterli. Kapoor o isi yerine oraya bir mendil koysaydi degisen hic bir sey olmayacakti

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİR MÜZEDE OLMAK YA DA OLMAMAK - LEVENT ÇALIKOĞLU

UTKU VARLIK - SANAT AYRICALIKTIR / HELİN KAYA

GÜLÜNÇ BİR ADAMIN DÜŞÜ - BEDRİ BAYKAM