BİR SERGİDEN TABLOLAR

Utku Varlık  Fragment'lar  peinture 1994

Bozlu Art Concept'deki sergim, atölyemin kısır döngüsünde, kendime şüpheler yaratarak, zamanla hesaplaşarak, "dışa göstermek ne kadar gerekli" soruları ve de peinture'ün gidişatı adına endişelerimin sonucu, düşünmediğim bir positive
yarattı, bu da sabahı beklemek gibi bir duygu, bilmem anlatabiliyor muyum?

Dostum Emin Çetin'nin mesajını paylaşıyorum:

Utku Hoca; bugün sergini gezdim.

Bizler maddenin ne olduğunu bildiğimizi sanırız. Ancak

onun, gizemini çözmekten aciz olduğumuzu ve onların

metafizik bir dünyanın havai fişekleri, beyin denilen

organdaki yer işaretleri, nirengi çubukları olduğunu

görmezden geliriz. Kozmosun maddesizlikten maddeye

dönüşmesi ; metafizikten fiziğe geçişteki sınırların belirgin

olmaması yeterince gizem barındırır. Senin resimlerine

bakınca rüyaların bir dükkanı olabileceğini düşündüm. Sen

kesip kırkarak fizik alemden metafizik tahüyyüle iade

ederek onları arşivliyorsun. Nereden temin ettiğin, nasıl

yaptığından önemlisi senin düşlerini bize gösterebiliyor

olman becerindir. O rüyalar bir koleksiyonerin heyecanıyla

zihin ambarında istiflenmiş. Kişiselleştirdiğin görselleriyle

simülasyonun, sanatın tüm göstergelerine sahip olduğu

halde, sanata değil senin realitene, metafizik gerçeğin

'şimdiki' zamanına dair eterik hikayeler anlatıyor. Bu epik

anlatının bütünüyle şahsi mi şahsi -sana ait- suptil bir oyun

olduğunu görüyoruz. Bana sorarsan sen, aslında resim

değil, onun tüm materyal ve araçlarını kullanarak bir başka

boyutta kavramsal sanat yapıyorsun. Bunu hem kendine

hem de topluma (alışagelen haliyle sanat tarihine)

anlatmanın zorluğunu da çekiyorsun bence.. Bence

'kavramsal' desen, bazı eşyaları tuvalden yere sarkıtsan

kurtulacaksın..

Sevgiler/kutlarım