Asyayı unutmuştum !

 Ufuk çizgisini gözümüzün ucunda bile aşamadığımız  dingin çoçukluk dünyamızda "imaginer", bir hayal perdesiydi çoğunlukla.O günlerde gazete ve radyo kendi olanaklarında "information" görevlerini nasıl yapıyorlardı işte bu meçhul ; radyo devlete bağımlılıyla , gazeteler ise olanaksızlıkla , bize dünyada ne olmuş ne bitmiş ; örneğin BBC 'yi dinleyip yalan yanlış , aktarmak diyeceğim belki o bile fazla . Eski gazetecilerin anılarında okuduklarımız ; Türkiye'de basının çektiğini , yalnız parasızlık değil , yanlışlıkla gazeteciliğe soyunmuş patronlar ve de her dönemin kendine göre yönettiği acımasız " sansür " ve politik arındırma sistemlerinin nasıl işlediğiydi. Dünyayı izlemenin en güzel yanı ;  sinemalarda filmden önce gösterilen " Pathé News " yani dünya haberlerinin geç de olsa görsel izleme keyfiydi. Sora bir çizgi film yani UPA' nın " cartoon " ; altın yılları , bu nedenle sinemaya tutkumuz giderek yaşantımım bir parçası olmuştu . O yıllar ilk kez önemli olaylara gazeteci göndermek ; "grande reporteur " olarak, Hikmet Feridun ES ve Gökşin Sipahioğlu bu işi başlatmışlardı. Hiç unutmam " İstanbul Ekspres " gazetesinin ilk sayfasında Gökşin'in boynunda makineler, kan ter içinde "..arkadaşımız Gökşin Sipahioğlu Suez kanalından bildiriyor  ya da daha sonra Saygon'dan , tüm bu haberler o dingin yıllarımızın o taşra kentinde yalnız olmadığımızın ilk alarmlarıydı . Nerden bilebilirdik ; kan - revan yaşanmış bir dünya savaşından çıkmış yorgun çağın hesaplaşmalarını bitirmediğini, bu kez Asya kıtasındaki sınıf kavgalarını , sömürge başkaldırılarını daha çok açlıkların silip süpürdüğü unutulmuş halkların kaderini. Sonuçta bugüne geldik , şaşırtıcı bir tırmanışla Asya yönetmeye başladı dünya ekonomisini ; Çin çekiyor başı ve onu izliyen tüm Asya ülkeleri çağın gerektirdiği bir yöntemle " sanat pazarlarını " kendilerin çekmek adına hiç bir şeyden kaçınmıyorlar . Belki ilgilenmediniz ; " contemporary " fuar ekseni giderek Asyaya yöneliyor , 11 ve 15 şubatta yapılan ikinci "Art Stage Singapour " fuarı giderek ünlü  " Honkkong HKArt " fuarına rakip oldu . Genellikle Asya galerilerinin katıldığı fuar şimdiden Avrupa ve Amerikan galerilerinin en ünlülerini ilgilendiriyor . Bu kez katılamayan Larry Gagosian , bu yılını tüm galerilerinde " Damien Hirch  " yılı olarak angaje ettiğini ve de gelecek fuara katılacağını bildirdi .

Peki ne oluyor bu fuarda : girişte tayvanlı artist Navin Rawanchaikul'un 12 metrelik tuvalinin ismi " burası Asya "

Görüldüğü gibi bir " sirk " reklamının ya da hint sinema afişlerinin  kötü bir fotoshop uygulaması kolleksiyonerleri daha da kamçılıyor ; endonezya'lı kolleksiyoner Deddy Kusuma ,  sanatın kalbinin Asya'da attığını  ve de bu sanatçıyı topladığını söylediğinde bu kişinin hangi mekanlarda at koşturduğunu düşünmekten kendimi alamıyorum . Fuar daha çok her türlü "instalation"ları kapsıyor ; "bacağından asılmış pembe domuz " ,  "balıkçı kayığının kuma saplanması" tavana asılmış yüzlerce gaz lambasıyla kavramlaştırılmış! Ya da otomobil farlarıyla bir karıca ordusu kurgusu bu fuarın gözde sanatcısı hintli Paresh Maity'yi  büyük rakkamlara ulaştırıyor.

Bilmiyorum hiç düşündünüz mü böyle contemporary fuarlarında çöplük misali instalation yapanların çıkışta  amaçlarının resim yapmak olduğunu , sonuçta beceremeyip buna soyunduklarını ; size bir örnek paresy Maity'nin resim stili : yani bir tuvali :

Tekrar fuara dönersek ; bunun arkasında Bale fuarının kurucusu ve yöneticilerinden Lorenzo Rudolf ve Christie's Asya'nın patronu François Curiel var ve bunu Honkkong ' a eşdeğer kılıp , 140 galeriyle varoluşunu tüm kanıtlamayı düşlüyorlar . Daha da ilginç ; bu fuarda boy gösteren Galerie Paris- Beijing'in patronu  Emmanuel Perrotin sergilediği  on resmi satınca , geç gelen ve israrla önemli bir sipariş veren kolleksiyonerin tablosunu, sanatçısı otel odasında kotarmış .

Bu fuarı ve günümüzü daha iyi tanımlayabilmek için sanatın nereye gelip dayandığını , amacını  , ne yapmak istediğini Çinli sanatcı He Xiangyu'nun " Marat'nın Ölümü " eseriyle yanıtlıyalım.