Bakış Açısı / utku varlık

Celal Çalışlar'ın iyi bir niyetle gerçekleştirmek istediği sanatçılarla karşılaşma ve yemek deneyimi bu büyük skandalla sonuçlanınca Ankara'dan bunun unutulması üstüne gelen telgraf ve emir üstüne olay gerçekten unutuldu ve Paris'den bu yemeğe katılanların çoğu sergiye kabul edildiler , Fikret Mualla' yoktu sergide , nedeni elçiye hakaret mi  bilinmez ? Aynı yıl bir felç geçirerek Madame Angles tarafından Alp dağlarında bir köye yerleştirildi, 1967 de akıl hastanesine kaldırıldıktan bir süre sonra öldü. Nurullah Berg sergi komiseri olarak bu serginin batıda ilgiyle karşılandığını yazıyordu : Çağdaş Türk sanatı Avrupa da/Nurullah Berk-Akademi Dergisi 1964 Daha önce de belirttiğim gibi ; bu konuyu yazmamın nedeni Bora Gürdaş'ın Genç Sanat Dergisinde bu sergiyle ilgili yazdığı çok ilginç bir araştırmayı - Brüksel , Paris , Viyana , Berlin ,Roma : 1963/64 Çağdaş Türk Resim ve Heykel Sergisi- okuduktan sonra Paris'de bana anlatılanları ; özellikle E

Celal Çalışlar sanatçıları gerektiği gibi ağırlamak için gereken son kontrolü de yaptıktan sonra konuşmasını gözden geçirdi ; ilk kez batıya çıkacak bir serginin  önemini onlara tekrar açıklamak gereksizdi , Paris'de yaşıyorlar ve bugün varılan sanat değerlerini herkesten iyi bilirler diye düşündü , evrensel bir açılım gerektiğinde de Türk sanatının elbette söyliyecek bir sözü olduğu ve de bu açılımın onun için bir sınav olacağını da noktalamak gerektiği düşündü . Fazla da kafa yormamalıydı buna sonuçta kendisi bir aracıydı ve amaç iyi bir gece geçirmekti sonunda. Her ne kadar resmi bir evliliği olmasa da beraber yaşadığı İspanyol eşini tanıştırmak istememişti , servis yapan bir hanım olarak görülmesi daha makuldu , mutfağa gitti , mezeleri kontrol etti  ; onları biraz ülkenin havasına sokmak fena olmayacaktı . içlerinde askerlik nedeniyle dönemiyenler çoğunlukdaydı. Davetliler birer ikişer gelmeye başladılar , kendilerini tanıyorlardı ama bir çok ismi hiç duymamıştı , şaşırdı bir

Le Monde gazetesinin Art Basel üstüne yazdığı makalenin başlığından da anlaşılabileceği gibi , dünya  "para aklamanın yeni yolları" nın farkına varıp , bu entrikanın  analizine giriyor . İsviçre bankaları uzun süredir Fransa'da günün konusu olmakta devam ediyor ; önce bir Bakan'nın parası derken İsviçre'den gelen bir haberle 15 bakan ve politikacının da paracıkları orada özenle saklanıyormuş . Kim olduklarını bilemiyeceğiz ama bir portakal çalanın fotoğrafını tüm gazetelerde ve de internet'te görmek olağan. Art Basel'in kurotörü Marc Spiegler bu lobinin önemli bir ismi , daha önce " Fondation Beyeler " in yöneticisi. Sanki yeni duymuş gibi ; dünyanın her yanından gelen paranın yatırım adına bu fuara nasıl sığındığını ve de ne gibi dümenlerle vergi kaçırıldığını açıklıyor. Ona göre "Offshor" bir şirket kurarak yani bu hayalet şirketin vergi cenneti ülkelerdeki virtüel hesapları ve İsviçre'den çıktığı gözüken sanat eserlerinin hayali

Nedense sanat tarihi her asırda bir başka türlü damıtılmıştır ; bilmeden üzerinden geçtiğimiz , unutulmuş bazı ressamlar benim "hayal müzeme" tesadüfen girmiyorlar , sanatın anlamı gereği ; vision'larına yaklaşmamız belki bir başka duygu ve görmekten yorulmayan gözlerimizin öğretisinde bizi elimizden tutup fantastik bir "gece" gezisine çıkarttıklarında , 18 yüzyıl'ın inanılmaz boyutunda "ışığın öğretisine bir yolculuk " oluyor bu. Bazı meraklıların dışında unutulmuş bir ressam Loutherboug ; Fransız ama İngilter'de yaşamış ; önce Théatre Royal de Drury Lane' da dekoratör ve daha sonra  tamamen automatisé minyatür tiyatronun bulucusu ; örneğin oyunun içeriğinde denizde geçen bir fırtınayı ya da güneşin batışının en fantastik anlatımını gerçekleştiren bu buluşa "Eidophusikon"sözcüğü bulunmuş , sinemanın öncüsü olarak kabul ediliyor , Méliés'den çok önce bu sihir kutusunu düşünmesi çok ilginç .  Yaşamının sonuna doğru kendini res