HAYAL MÜZELERİ 10 / CLAUDIO BRAVO

Madona / peinture-tuval/ 240x200-1979
Eski resmi , ustaları ve de onların ulaşılamaz resim teknikleri , müze gezintilerimin "sanal" koridorlarında kaybolmuşken bir gün , galiba 80 yılları ; Claude Bernard Galerinde karşılaştığım Şili'li ressam Claudio Bravo ile kendi günüme döndüm. Ama daha önce de Güney Amerikalı ressamların nedense öteki ülkelere göre sanatta yenilik yapmak değil gerçekten resim yapmak kaygılarını , iki önemli ressam ;  uluslararası üne kavuşmuş ; Armondo Morales ve Juan Cardenas'sı da yine aynı galeri de tanımıştım. 70 yıllarındaki Paris Akademisi döneminde de Güney Amerika'dan gelmiş öğrencilerin çoğunlukla , başında resmi gereği gibi öğrendikleri gözümden kaçmamıştı . Açıkca kendilerini İspanyol resminin etkisinden öte onun "okul" olarak usta-çırak geleneğinden hareketle resim sanatına girdiklerini sözünü ettiğim tüm ressamların oto-biografilerinde izlenir. Şunu çok iyi kavramakta fayda var ; sanat bir boşalım , "défoulement" değildir , resmi öğrenmek görsel ve deneysel yılların birikiminde eğer bir şey oluşturabilmişse "dışa açılım" , görücüyle bir dialog kurulabilir , bir sanatçının "performance" olarak yaşamı boyunca başarılı bir grafiği olmıyabilir ; buradan sözü Bravo'ya getireceğim çünkü bu ressam yaşam çizelgesinde teknik olarak değil de içerik olarak değişik kapıları açmıştır . Genç bir ressam olarak  Madrid'de yaşadığı dönemde portre ressamı olarak ünleniyor ve bu da onu 70 yıllarında NewYork'a , şansını denemek üzere götürdüğünde pentür'ün hala yapıldığı , geçerli günlerindeyiz. Bir portreci olarak Bravo'yu çeken ; o yılları moda akımı "hipperrealism", gerçekcilikten öte bir foto-realizm ki bu bence ilk devresi tekniğinin gösterisi dışında onun "kitsch" bir dönemidir.

naturmort- pentür-tuval

NewYork'daki Staemplı Gallery onu kısa bir sürede ünlü yapıyor, yaptığı pentür adeta eski ustalarla yarışıyor diyor bir eleştirmen. Prado müzesini okul olarak almış , Velasques'e alıcı gözüyle bakmış bir ressamdan öte eski resmin gizini çözmeyi başarmıştır. Bu ekonomik ve moral başarı Bravo'yu kendi mekanını kurmak üzere Maroc'a Tanger kentine yerleşmeye ve buradan içerik olarak "exotik" bir dünyanın kapısı açılır.


Tamamen yerel folklorun ve onun figüranlarıyla daha önce görülmemiş bir vision'un kapısını açar .


Hiç bir şey "improviser" değildir , resmin geleneksel tüm araçları , malzemesi , atölye ve onun atmosferi bu sabırın ötesinde emek isteyen resim tekniğini devreye sokmuştur.

naturmort/ekmekler  
Bu resmin başlangıcı önce desendir. Bravo'da desenin özgünlüğü yer yer pentürü aratmaz , öyle bir ustalık ki  istersek onu gözlerimizle boyarız.

natur morte / 1981 pastel

Natur Morte/ 1985 Pastel

NaturMorte/ 1983 Pastel

Bu resim kaynak olarak İspanyol pentürünün geleneğinden Zurberan , Juan Sanchez Cotan , Melendez ,İriarte vs. gelen bir sürekliliğin , Natur Morte  sessiz , dingin , bir dünyanın resmidir , Still-life , Stilleben , önce düşünmeyiz , baktıkca garip bir duygu sarar içinizi .

desen / 1990
Ne yazık Cladio Bravo daha önce bir çok ressamın başına gelen "üne kavuşma" felaketine uğradı ,yapmak istedikleriyle zaman uyuşmazlığı , resmini sergilemek isteyen ünlü galeriler , kolleksiyonerler media , giderek çabuk üretmek , visionunu saptırma belki bıktırmaya kadar gidebilir bu. Paris'de son sergisinde çoğu kolleksiyonlardan toplamış işlerinin yanı sıra satışa açık bir iki deseni de  eski işleri gibi değildi ; her kez söylediğimi bu kez de söyledim " keşke 90 lı yıllarda resmi bırakıp çekip gitseydin!"

auto-portrait/1992














Yorumlar

  1. cuneyt5 Kasım 2012 15:20

    cok guzel bir iscilik var. Uzun zaman ve cabanin urunu.
    takdiri hakediyor.

    ama diger taraftan objelere cok siki sarilmis. Fotograf karelerine bakiyor gibi oluyor insan. Bir muddet sonra sikinti veriyor bu tur resimler. Tum Londra National Gallery bu tur resimlerle dolu ve tablolara bakarken o donemi anlatan bir derginin sayfalarini ceviriyor gibi oluyor insan. Sanki gercek bir tuval degilmis gibi.
    Yagliboyanin kendine has cok hos bir etkisi oluyor bazi resimlerde. Onu gormek istiyor insan bazen bir tuvalin karsisindayken.

    YanıtlaSil
  2. zefir_edebiyat27 Kasım 2012 03:45

    özellikle otoportre ...yüz kısmı çok hiper-realistik...

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİR MÜZEDE OLMAK YA DA OLMAMAK - LEVENT ÇALIKOĞLU

Resim
                                                   INDETERMİNATION / BELİRSİZLİK Hemen kim diye sorarsanız, öykünün gizemi yok olur oysa adam gerçekten sinemaya  özgü bir “kurgu bilim” yazmış ve gerçekleştirirmiş, şimdilik gölgesi var! Kimden mi söz ediyorum Levent Çalıkoğlu! İstanbul Modern Müzesi’nin ilk açılışında yine -  aynı yerinde ama eski mekanında - müzenin ofisiyel tanıtım kitabında, bir tablomun röprodüksiyonu vardı; benim de olduğum Tepebaşın’daki bir fuarda Yahşi Baraz onu Nejat Eczacıbaşı’ya satmıştı ve beni tanıştırmıştı onunla. Bir süre sonra - şimdiki GalataPort -aktüel yerinde ama o yıllar doklar ve gümrüğün olduğu rıhtımda eski büyük bir ambarı restore ederek ilk müze açıldı. Bir sergi için İstanbul’a geldiğim de kızım da HonkKong’dan gelmişti ve  müzeyi gezdik, tuvalimin asılı olduğu duvarın arkası deniz, böyle bir mekanda olmak her resmin kaderi olamaz ve de tuvalimin önünde bir okuldan gelmiş bir sınıf, öğretmenleriyle, resimdeki gizeme takılmışlar, durmadan sorul
Devamı

UTKU VARLIK - SANAT AYRICALIKTIR / HELİN KAYA

Resim
                                                        SANAT AYRICALIKTIR Uzun yıllardır çalışmalarını Paris’te devam ettiren 81 yaşındaki usta sanatçı Utku Varlık, geçen yıl kaybettiği hayat arkadaşı Geneviève’e adadığı yeni sergisi ‘Appearance’ ile sanatseverlerle buluşmaya hazırlanıyor. Varlık, 11–12 Ekim tarihleri arasında Kırım Kilisesi’nde izlenebilecek sergiyi, “Ölüme dair lirik şiirin ustalarını çağrıştıran bir fısıltı’’ olarak tanımlıyor.    Geçen yıl kaybettiğiniz hayat arkadaşınız, eşiniz Geneviève için yaptığınız tablolardan oluşan özel bir sergi kapsamında İstanbul’a döndünüz... Duygusal açıdan bu serginin sizde nasıl bir yeri var? Her zaman şunu izledim; ölüm, bir tiyatro misali rolün bittiğinde sahneden çıkmaktır. Ne yazık Genevieve’in bu oyunda rolü bitmemişti, amansız bir hastalık alıp götürdü onu ve kurtuldu böylece. Fransa’da ünlü Cite des Arts International’da yönetici olarak 30 yıl çalıştı. 147 vakıf, 50 ülke ile parasal katılımıyla dünyada tek, özel sanat organiz
Devamı

GÜLÜNÇ BİR ADAMIN DÜŞÜ - BEDRİ BAYKAM

Resim
 Blog yazıma Bedri Baykam’ın verdiği yanıt: “Ne yazık ki bu yazı o kadar daha zavallı ki, artık hiç bir noktası yanıt hak etmiyor. Canım arkadaşım Komet artık konuşamadığı için onu savunurum ama daha fazla bu seviyesizlikler için debelenme merakım yok. Acı acı gülümsemekle yetineceğim. Tanrı herkese kendisiyle ve dünya ile barışık bir ruh sağlığı versin diye temenni ediyorum.”
Bedri Baykam ve de yine Blog'umda üstteki Bedri Baykam'ın yanıtına okuyucumun verdiği yanıt: "Bedri Baykam'ın iki ciltlik biyografisini çerez parasına görünce almıştım okurken eğlenirim diye. İki sayfada bir cinsel başarısıyla övündüğünü okuyunca acıyarak kapattım kapağı. Böyle bir yazının, asistanlarına "resim" yaptırdığını İZ TV belgeselinde övünerek anlatan Devrim Erbil için de yazılması lazım. Bunlar bence sanatın Adnan Hoca'ları." SON KEZ YAZIYORUM Vaktimi harcayıp yanıtımın “zavallığını” dan senin çarpık varoluşunun derinliklerine ineceğiz, ben ateist olduğum için “ruh sa
Devamı